کد مطلب:23669 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چرا بعضي اوقات دل انسان بيش از حد به طرف خدا و ائمه متوجه مي شود

اين سوئال مربوط به تغييرات و حالات دل است. عدهاي آمدند نزد

پيامبر اسلام(ص) و همين سوئال را مطرح كردند و گفتند يا رسول الله بعضي

اوقات حالاتي به ما دست ميدهد كه ما به رحمت خدا بسيار اميدوار

ميشويم و ميل به عبادت پيدا ميكنيم و علاقه شديد به پرستش خدا به ما

دست ميدهد، از خدا ميترسيم و دنيا را فراموش ميكنيم و به آن بيرغبت

ميشويم، به خصوص زماني كه نزد شما ميآييم. ولي پس از مدتي كه از

شما دور ميشويم از آن حال نشاط و اميدواري به رحمت خدا برميگرديم

به حدي كه گويا فكر ميكنيم فقط براي همين دينا خلق شدهايم آيا علت اين

تغيير حالت چه ميباشد؟ پيامبر(ص) در جواب فرمودند: ((اينها

وسوسههاي شيطاني است كه شما را به دنيا تشويق ميكند و وقتي آدمي به

امور دنيايي مشغول شد ممكن است به هر عملي دست بزند. به خدا سوگند

اگر شما به همان حالي كه خودتان توصيف كرديد بمانيد هر آينه دست شما

در دست فرشتگان است و آن زماني است كه انسان از گناه خود توبه كند و

آمرزش خواهد و به سوي عفو ورحمت خداوند رو آورد. در اين صورت

است كه خداوند گناه شما را ميبخشد آيا نشنيدهايد گفتار خداي متعال را در

قرآن سوره بقره آيه 222 كه فرمود:(همانا خدا دوست دارد توبه كنندگان را و

دوست دارد پاكيزه جويان را) و در سوره هود آيه 90 فرمود: (آمرزش

خواهيد از پروردگار خويش، پس بازگشت كنيد به سوي او))) (اصول كافي،

ج 4، ص 154، حديث 1)